ای غائب از نظر بخدا می سپارمت

جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک

باور مکن که دست ز دامن بدارمت

محراب ابرویت بنما تا سحر گهی

دست دعا برآرم و در گردن آرمت

گر بایدم شدن سوی هاروت بابِلی

صد گونه جادوئی بکنم تا بیارمت

خواهم که پیش میرمت ای بیوفا طبیب

بیمار بازپرس که در انتظارمت

صد جوی آب بسته ام از دیده بر کنار

بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت

خونم بریخت وزغم عشقم خلاص داد

منّت پذیر غمزه خنجر گذارمت

میگریم و مرادم ازین سیل اشکبار

تخم محبّتست که در دل بکارمت

بارم ده از کرم سوی خود تا بسوز دل

در پای دم بدم گهر از دیده بارمت

حافظ شراب و شاهد و رندی  نه وضع تست

فی الجمله میکنی و فرو میگذارمت