صبا به تهنیت پیر می فروش آمد

که موسم طرب و عیش و نوش آمد

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای

درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان بر فروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد

بگوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش

که این سخن سحر از هاتفم بگوش آمد

زفکر تفرقه باز آی تا شوی مجموع

بحکم آنکه چو شد اهرمن سروش آمد

زمرغ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد

چه جای صحبت نامحرمست مجلس انس

سرِ پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

ز خانقاه بمیخانه میرود حافظ

مگر زمستیِ زهدِ ریا بهوش آمد