ای صبا نکهتی از کوی فلانی بمن آر

زار و بیمارغمم راحت جانی بمن آر

قلب بی حاصل ما را بزن اکسیر مراد

یعنی از خاک در دوست نشانی بمن آر

درکمین گاه نظر بادل خویشم جنگست

زابرو  و غمزه او تیرو کمانی بمن آر

در غریبی وفراق و غم دل پیر شدم

ساغرمی زکف تازه جوانی بمن آر

منکرانرا هم ازین می دو سه ساغر بچشان

وگر ایشان نستانند روانی بمن آر

ساقیا عشرت امروز بفردا مفکن

یا زدیوان قضا خط امانی بمن آر

دلم از دست بشد دوش چو حافظ می گفت

کای صبا نکهتی از کوی فلانی بمن آر