‫چو آفتاب می از مشرق پیاله بر آید 

 ‫زباغ عارض ساقی هزار لاله بر آید  

‫

 

‫نسیم در سر گل بشکند کلاله سنبل

‫چو از میان چمن بوی آن کلاله بر آید

‫

 

‫حکایت شب هجران نه آن حکایتیست

‫که شمه ای زبیانش بصد رساله بر آید

‫

 

‫زکرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشت

‫که بی ملامت صد غصه یک نواله بر آید

‫

‫

بسعی خود نتوان برد پی بگوهر مقصود

‫خیال باشد کاین کار بی حواله بر آید

‫

 

‫گرت چو نوح نبی صبر هست در غم طوفان

‫بلا بگردد و کام هزار ساله بر آید

‫

‫

 

‫نسیم زلف تو چون بگذرد بتربت حافظ

‫زخاک کالبدش صدهزار لاله بر آید

 

‫