من و انکار شراب این چه حکایت باشد

غالباً این قدرم عقل و کفایت باشد

تا بغایت ره میخانه نمی دانستم

ورنه مستوری ما تا بچه غایت باشد

زاهد و عُجب و نمازو من و مستیّ و نیاز

تا ترا خود زمیان با که عنایت باشد

زاهد ار راه برندی نبرد معذور است

عشق کاریست که موقوف هدایت باشد

من که شبها ره تقوی زده ام بادف و چنگ

این زمان سر بره آرم چه حکایت باشد

بنده پیرمغانم که ز جهلم برهاند

پیرما هر چه کند عین عنایت باشد

دوش ازین غصّه نخفتم که رفیقی می گفت

حافظ ارمست بود جای شکایت باشد