هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

وانکه این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن

شکر ایزد که نه در پردۀ پندار بماند

صوفیان واستند از گرو می همه رخت

دلق ما بود که در خانۀ خمّار بماند

محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد

قصّۀ ماست که درهر سر بازار بماند

هر می لعل کزان دست بلورین ستدم

آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند

جز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفت

جاودان کس نشنیدیم که در کار بماند

گشت بیمار که چون چشم تو گردد نرگس

شیوۀ تو نشدش حاصل و بیمار بماند

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر 

یادگاری که درین گنبد دوّار بماند

داشتم دلقی و صد عیب مرا می پوشید

خرقه رهن می و مطرب شد و زنّار بماند

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد

که حدیثش همه جا بر در و دیوار بماند

بتماشاگه زلفش دل حافظ روزی

شد که باز آید و جاوید گرفتار بماند