مطلب طاعت و پيمان و صلاح از من مست

که به پيمانه کشی شهره شدم روز الست

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چارتکبير زدم يک سره بر هر چه که هست

مي بده تا دهمت آگهي از سر قضا

که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

کمر کوه کم است از کمر مور اين جا

نااميد از در رحمت مشو ای باده پرست

بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد

زير اين طارم فيروزه کسی خوش ننشست

جان فدای دهنش باد که در باغ نظر

چمن آرای جهان خوشتر از اين غنچه نبست

حافظ از دولت عشق تو سليمانی شد

يعني از وصل تواش نيست بجز باد به دست